Kategoria: Technikalia

Przy pisaniu poprzedniej notki o base64_encode() przypomniało mi się inne zastosowanie base64, a mianowicie osadzanie danych binarnych w kodzie PHP. Poniższy kawałek kodu wypluwa przezroczysty obrazek w formacie GIF o rozmiarach 1 x 1 px. Jest to fragment skryptu, który zlicza otwarcia mailingu.

header('Content-Type: image/gif'); 
header('Expires: Wed, 11 Nov 1998 12:00:00 GMT'); 
header('Cache-Control: no-cache'); 
header('Cache-Control: must-revalidate'); 
die(base64_decode('R0lGODlhAQABAIAAAP///////yH5BAEKAAEALAAAAAABAAEAAAICTAEAOwA='));

Oczywiście równie dobrze plik można zapisać na dysku i wypluwać go przez file_get_contents() lub przekierować do niego przez wysłanie nagłówka Location, ale powyższe rozwiązanie ma tę zaletę, że plik jest osadzony w skrypcie. To może być istotne jeśli sprzedajemy skrypt zakodowany np. ionCubem i nie chcemy, żeby klient miał możliwość podmiany obrazka. Dodatkowo base64_decode() ma szanse być szybsze niż otwarcie i wczytanie zewnętrznego pliku, a od przekierowania przez nagłówek Location jest szybsze na bank.

Z drugiej strony osadzanie plików w skrypcie ma sens tylko dla niedużych plików, tak π razy oko do 2-3 KiB. Przy większych plikach wybrałbym file_get_contents(), ze względu na mniejszy rozmiar skryptu PHP i prawdopodobnie większą szybkość działania.

Z trzeciej strony, jeśli podstawowym celem jest szybkość działania, można pokusić się o jeszcze inne rozwiązanie.

define(EMPTY_GIF_IMAGE, "\x47\x49\x46\x38\x39\x61\x01\x00\x01\x00\x80\x00\x00\xff\xff\xff\xff\xff\xff\x21\xf9\x04\x01\x0a\x00\x01\x00\x2c\x00\x00\x00\x00\x01\x00\x01\x00\x00\x02\x02\x4c\x01\x00\x3b\x00");
header('Content-Type: image/gif'); 
header('Expires: Wed, 11 Nov 1998 12:00:00 GMT'); 
header('Cache-Control: no-cache'); 
header('Cache-Control: must-revalidate'); 
die(EMPTY_GIF_IMAGE);

Jeśli korzystamy z APC lub podobnego rozwiązania to po kompilacji skryptu stała EMPTY_GIF_IMAGE będzie zawierała nasz pliczek GIF w postaci gotowej do użycia, odpada konieczność konwersji z base64. Zastrzegam, że nie sprawdzałem tego w praktyce, ale zdziwiłbym się, gdyby nie było to najszybsze z opisywanych rozwiązań.

Skróty wiadomości (ang. message digest, hash) to chleb powszedni w programowaniu. Przez funkcje md5(), sha1() itp. generowane są identyfikatory sesji, ciasteczka identyfikujące użytkownika, nazwy plików i tuzin innych rzeczy.

Skrót, jak sama nazwa wskazuje, powinien być krótki. Tymczasem w większości wypadków, z którymi się zetknąłem, skróty używane są w zapisie szesnastkowym, co oznacza, że 128 bitowy skrót MD5 jest zapisywany w 32 bajtach (czyli 256 bitach), a 160 bitowy SHA1 potrzebuje 40 znaków (256 bitów). To, delikatnie mówiąc, trąci rozrzutnością. Oszczędzić bajty można wykorzystując zapis base64, co pokazuje poniższy przykład:

var_dump(sha1('Ala ma kota')); 
var_dump(strtr(rtrim(base64_encode(sha1('Ala ma kota', true)), '='), '+/', '-_'));

Wynik:

string(40) "43fd70009a97a7d311c5644047ccc700f8d08a9d" 
string(27) "Q_1wAJqXp9MRxWRAR8zHAPjQip0"

Czytaj dalej „Krótsze skróty dzięki base64”