Jak sobie pościelesz to mnie zawołaj
Wpisy na tematy techniczne, związane z programowaniem, komputerami itp.
Żeby zdjąć hasło z pliku PDF można posłużyć się poniższym poleceniem:
docker run --rm --user $(id -u):$(id -g) --volume "$(pwd):/work" pdftk/pdftk polisa.pdf input_pw haslo-PDF output polisa_bez_hasla.pdfPolecenie należy uruchomić w katalogu, w którym znajduje się źródłowy plik PDF.
W dokumentacji Symfony napisane jest, żeby do inicjalizacji nowego projektu użyć polecenia symfony new albo composer create-project. Jeśli podobnie jak ja nie lubicie instalować PHP z przyległościami lokalnie to można to zrobić z użyciem Dockera.
docker run --rm --interactive --tty --volume $PWD:/app --user $(id -u):$(id -g) composer create-project symfony/skeleton my_project_directory
Czy widzicie Elvisa w statku kosmicznym?
usort( $data, fn(array $a, array $b) => $a['label'] <=> $b['label'] ?: $a['id'] <=> $b['id'] )
Gdzie jest Elvis? Elvis tudzież „Elvis operator” to potoczna nazwa operatora warunkowego ?: który zwraca pierwsze wyrażenie, którego wartość jest prawdziwa. Z kolei statek kosmiczny (ang. „spaceship operator”) to potoczna nazwa operatora <=> który dokonuje trójstronnego porównania wartości.
Powyższy kawałek kodu sortuję tablicę $data po kluczu label, a w wypadku gdy wartości label są identyczne dodatkowo po kluczu id. Dzięki Elvisowi i statkom kosmicznym kod jest bardzo zwięzły.
Taka sytuacja: mamy bazę danych PostgreSQL działającą w Dockerze. Chcemy wgrać dane z kopii zapasowej, ale nie chcemy wrzucać pliku z bazą do kontenera postgresa. Jak to zrobić?
Możemy obok wystartować drugi kontener, w którym plik z bazą udostępnimy przez bind mount i w tym kontenerze uruchomimy pg_restore, który będzie wyrzucać dane na standardowe wyjście, które rurą przekierujemy do właściwego kontenera z bazą. Uff, brzmi skomplikowanie, ale samo polecenie mieści się w jednej linijce:
docker run -v "$(PWD)":/backup postgres:9.4 pg_restore --clean --no-owner --no-privileges /backup/dump.sql | docker-compose exec -T db psql -U dbuser -d dbname
Powyższy przykład zakłada, że kontener Postgresa został uruchomiony przez docker-compose, co najczęściej będzie miało miejsce na lokalnym środowisku developerskim. Jeśli projekt działa w roju (swarm) to polecenie można zmodifikować następująco:
docker run -v "$PWD":/backup postgres:9.4 pg_restore --clean --no-owner --no-privileges /backup/dump.sql | docker exec -i project_db.1.st5j3pz7rre153z7ficb59c9n psql -U dbuser -d dbname
Żeby przetestować wydajność aplikację webowej od A do Z trzeba się nieźle nagimnastykować. Jeśli jednak wystarczą powierzchowne testy, dajmy na to od A do B, to jest na to prosty sposób: ab czyli Apache Benchmark.
Apache Benchmark dobrze się sprawdzi np. w takich scenariuszach:
W poniższych przykładach podaję tylko te argumenty ab, które są istotne dla danego przykładu. W prawdziwych zastosowaniach trzeba do nich dodać np. liczbę zapytań i liczbę równoczesnych zapytań.
Obecnie serwery aplikacji są częstokroć schowane za loadbalancerem. Testując aplikację najczęściej chcemy uderzać bezpośrednio w nią. W tym celu należy wysłać nagłówek Host zawierający domenę aplikacji, a w URL-u podać serwer z aplikacją (domena lub IP):
ab -H "Host: api.example.org" http://10.1.1.10/endpointTu również najczęściej wystarczy podać jeden nagłówek, a konkretnie Authorization:
ab -H "Authorization: Bearer wygenerowany-token" https://api.example.org/endpointŻeby wysłać formularz metodą POST należy przygotować plik z zawartością formularza. Klucze i wartości powinny być rozdzielone znakiem równości, a kolejne krotki oddzielone znakiem &. Należy pamiętać o kodowaniu znaków niealfanumerycznych. Przykład:
parametr1=wartosc¶metr2=wartosc%20ze%20spacjami¶metr=dodatkowyUwaga: wiele edytorów automatycznie wstawia znak nowej linii na końcu każdego wiersza, co ab zinterpretuje jako część ostatniej wartości, co może prowadzić do trudnych do wykrycia błędów. Można to obejść na końcu umieszczając dodatkowy parametr.
Tak przygotowany plik należy podać jako argument dla ab wraz z kodowaniem:
ab -p form-data.txt -T 'application/x-www-form-urlencoded’ https://api.example.org/endpointPoniżej przykład testowania końcówki metodą PUT:
ab -m PUT -H 'Content-Length: 0' https://api.example.org/endpoint/idTestowana końcówka nie wymaga przesłania danych innych niż te z URL-a, więc niezbędny jest nagłówek Content-Length z wartością 0, bez niego aplikacja rzucała błąd mówiący o niemożliwości sparsowania żądania.
A co jeśli na maszynce nie ma ab? Jeśli jest Docker to można zrobić:
docker run cmd.cat/ab ab -n 10000 -c 10 https://api.example.org/endpointOstatnie wydarzenia w OVH zainspirowały mnie do audytu mechanizmów kopii bezpieczeństwa. Dla moich projektów webowych audyt wypadł pomyślnie, jednak dane z domowych komputerów są backupowane tylko na inny komputer, który także znajduje się w mieszkaniu. W razie pożaru lub kradzieży mógłbym stracić dane oryginalne i ich kopie bezpieczeństwa.
Postanowiłem robić kopie do innej lokalizacji. Na domowych komputerach mam sporo zdjęć i filmów, a to setki gigabajtów, więc koszt przechowywania kopii ma znaczenie. Pod tym względem ciekawie wypada oferta B2 Cloud Storage.
Instalacja Duplicity z wymaganymi zależnościami w Debianie 11 jest banalna:
apt install duplicity python3-b2sdkNiestety w Debianie 10 to nie działa, brakuje bibliotek dla B2, co objawia się błędem jak poniżej:
BackendException: B2 backend requires B2 Python APIs (pip install b2)
Doinstalowanie ich pip-em nie pomaga. Metodą prób, błędów i szukania znalazłem działające rozwiązanie na forum – należy zarówno Duplicity jak i SDK dla B2 zainstalować przez pip-a:
apt install build-essential python3-dev gettext librsync-dev
pip3 install duplicity
pip3 install b2sdkJa bym siebie tam nie umieścił, bo do powstania Cyberpunka 2077 nie przyczyniłem się w najmniejszym stopniu, ale skoro już zostałem wymieniony w napisach to się pochwalę.
Odpowiadając na niezadane pytanie: napisałem kilkaset linijek kodu w aplikacji odpowiedzialnej za przyznawanie cyfrowych nagród w grze.
O wiele większym wyzwaniem i powodem do dumy było obsłużenie istnego tsunami ruchu wygenerowanego podczas premiery Cyberpunka 2077, ale to temat na inną notkę.
W PHP nie raz zachodzi potrzeba przechowywania w obiekcie tablicy obiektów określonego typu, np. w kolekcjach, managerach strategii, itp. Jeśli lista obiektów jest przekazywana w konstruktorze to warto sprawdzić czy są właściwego typu. Przykładowy konstruktor może wyglądać tak:
/**
* @param Item[] $items
* @throws InvalidArgumentException
*/
public function __construct(array $items)
{
foreach ($items as $item) {
if (!$item instanceof Item) {
throw new InvalidArgumentException('Collection accepts only instances of Item');
}
}
$this->items = $items;
}
Ten sam efekt można osiągnąć prościej dzięki zastosowaniu operatora … (trzy kropki):
public function __construct(Item ...$items)
{
$this->items = $items;
}
Karina w ramach wolontariatu dla Mikropsów zgłasza się do robienia pokazów slajdów ukazujących metamorfozy podopiecznych fundacji. Opracowuje koncepcję, a trywialne zadanie jej zrealizowania zleca podwykonawcy w mojej osobie
Linuks nie słynie z programów do edycji filmów, ale do wykonania prostego pokazu zdjęć z muzyką nie trzeba wielkich kombajnów pokroju Adobe Premiere.
Ta wieloplatformowa aplikacja pozwala przygotować pokaz slajdów bardzo szybko i bardzo łatwo. Tak naprawdę wystarczy tylko wybrać zdjęcia i muzykę, reszta robi się sama. Film taki jak poniżej można przygotować w 30 minut, łącznie z czasem generowania pliku:
Mikropsy 2018 from karniak on Vimeo.
Na powyższym filmie widać jednak niektóre ograniczenia programu:
To już nie jest prosty kreator, a pełnoprawna aplikacja do montażu wideo. Nie ma wad 4K Slideshow Makera, bo każdy slajd można wyklikać dokładnie wedle pragnienia, ale niestety wymaga to czasu. Pokazany poniżej film składałem jakieś trzy godziny, choć trochę czasu zajęła mi nauka programu.
Mikropsy 2019 1080p from karniak on Vimeo.
Do wad programu dodam jeszcze niezbyt wydajne działanie samego edytora nawet na relatywnie mocnym sprzęcie (Ryzen 1700, 16 GB RAM, SSD NVMe).
Jednolinijkowiec na dziś:
grep -Z -r -L --include \*.php -P "strict_types=1" src/ | xargs -0 -l sed -i 's/<?php/<?php\n\ndeclare(strict_types=1);/g'
To polecenie wyszuka wszystkie pliki z rozszerzeniem php, które nie zawierają ciągu strict_types=1, a następnie doda declare(strict_types=1); zaraz po otwierającym znaczniku <?php. Żeby tylko wyszukać pliki, które nie mają strict_types=1 można użyć:
grep -r -L --include \*.php -P "strict_types=1" src/
Taki automat może się przydać przy modernizacji starszej aplikacji, warto jednak mieć dobre testy, bo taka trywialna zmiana może skutecznie ją wyłożyć.